Μηχανές εσωτερικής καύσης Πτερύγια ψύξης μέσα σε ενδιάμεσο ψύκτη αέρα-αέρα Ενδιάμεσος ψύκτης αέρα-υγρού για κινητήρα θαλάσσης.
Συνηθέστερα χρησιμοποιείται με υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες, ένας ενδιάμεσος ψύκτης χρησιμοποιείται για να εξουδετερώσει τη θερμότητα της συμπίεσης και τη θερμική διαβροχή στον πεπιεσμένο αέρα εισαγωγής. Με τη μείωση της θερμοκρασίας του αέρα εισαγωγής, ο αέρας γίνεται πιο πυκνός (επιτρέποντας την έγχυση περισσότερου καυσίμου, με αποτέλεσμα αυξημένη ισχύ) και λιγότερο πιθανό να υποφέρει από προανάφλεξη ή χτύπημα. Πρόσθετη ψύξη μπορεί να παρασχεθεί ψεκάζοντας εξωτερικά ένα λεπτό νέφος στην επιφάνεια του ενδιάμεσου ψύκτη ή ακόμα και στον ίδιο τον αέρα εισαγωγής, για περαιτέρω μείωση της θερμοκρασίας φόρτισης εισαγωγής μέσω ψύξης με εξάτμιση.
Οι ενδοψύκτες μπορεί να διαφέρουν δραματικά σε μέγεθος, σχήμα και σχεδιασμό, ανάλογα με τις επιδόσεις και τις απαιτήσεις χώρου του συστήματος. Πολλά επιβατικά αυτοκίνητα χρησιμοποιούν είτε ενδιάμεσους ψύκτες που είναι τοποθετημένοι στο μπροστινό μέρος που βρίσκονται στον μπροστινό προφυλακτήρα ή στο άνοιγμα της σχάρας, είτε ενσωματωμένοι ενδιάμεσοι ψύκτες που βρίσκονται πάνω από τον κινητήρα. Ένα σύστημα ενδοψύξης μπορεί να χρησιμοποιεί σχέδιο αέρα-αέρα, σχέδιο αέρα-υγρού ή συνδυασμό και των δύο. Πολλαπλά στάδια συμπίεσης Σε κινητήρες αυτοκινήτων όπου χρησιμοποιούνται πολλαπλά στάδια εξαναγκασμένης επαγωγής (π. κινητήρας διπλού φορτιστή), η ενδιάμεση ψύξη γίνεται συνήθως μετά τον τελευταίο στροβιλοσυμπιεστή/υπερσυμπιεστή. Ωστόσο, είναι επίσης δυνατό να χρησιμοποιηθούν ξεχωριστοί ενδιάμεσοι ψύκτες για κάθε στάδιο της υπερσυμπίεσης/υπερφόρτισης, όπως στο αγωνιστικό αυτοκίνητο ρεκόρ ταχύτητας εδάφους JCB Dieselmax. Ορισμένοι κινητήρες αεροσκαφών χρησιμοποιούν επίσης έναν ενδιάμεσο ψύκτη για κάθε στάδιο της εξαναγκασμένης επαγωγής. Σε κινητήρες με υπερσυμπιεστή δύο σταδίων, ο όρος intercooler μπορεί να αναφέρεται συγκεκριμένα στο ψυγείο μεταξύ των δύο στροβιλοσυμπιεστών και ο όρος aftercooler χρησιμοποιείται για το ψυγείο που βρίσκεται μεταξύ του στροβιλοσυμπιεστή δεύτερου σταδίου και του κινητήρα. Ωστόσο, οι όροι intercooler και charge-air cooler χρησιμοποιούνται επίσης συχνά ανεξάρτητα από τη θέση στο σύστημα εισαγωγής. Μέθοδος μεταφοράς θερμότητας Οι intercooler αέρα-αέρα είναι εναλλάκτες θερμότητας που μεταφέρουν θερμότητα από τον αέρα εισαγωγής απευθείας στην ατμόσφαιρα. Εναλλακτικά, οι ενδιάμεσοι ψύκτες αέρα-υγρού μεταφέρουν τη θερμότητα από τον αέρα εισαγωγής σε ενδιάμεσο υγρό (συνήθως νερό), το οποίο με τη σειρά του μεταφέρει τη θερμότητα στην ατμόσφαιρα. Ο εναλλάκτης θερμότητας που μεταφέρει τη θερμότητα από το ρευστό στην ατμόσφαιρα λειτουργεί με παρόμοιο τρόπο με το κύριο ψυγείο στο σύστημα ψύξης ενός υδρόψυκτου κινητήρα ή σε ορισμένες περιπτώσεις το σύστημα ψύξης του κινητήρα χρησιμοποιείται επίσης για το σύστημα ενδοψύξης. Οι ενδιάμεσοι ψύκτες αέρα-υγρού είναι συνήθως βαρύτεροι από τους αντίστοιχους αέρα-αέρα, λόγω των πρόσθετων στοιχείων που αποτελούν το σύστημα (π.χ. αντλία κυκλοφορίας νερού, ψυγείο, υγρό και υδραυλικές εγκαταστάσεις).
Η πλειονότητα των κινητήρων θαλάσσης χρησιμοποιεί ενδιάμεσους ψύκτες αέρα-υγρού, καθώς το νερό της λίμνης, του ποταμού ή της θάλασσας είναι εύκολα προσβάσιμο για ψύξη. Επιπλέον, οι περισσότεροι κινητήρες θαλάσσης βρίσκονται σε κλειστά διαμερίσματα όπου η απόκτηση καλής ροής αέρα ψύξης για μια μονάδα αέρα-αέρα θα ήταν δύσκολη. Οι θαλάσσιοι ενδιάμεσοι ψύκτες έχουν τη μορφή σωληνοειδούς εναλλάκτη θερμότητας με τον αέρα να περνά γύρω από μια σειρά σωλήνων μέσα στο περίβλημα του ψυγείου και το θαλασσινό νερό να κυκλοφορεί μέσα στους σωλήνες. Τα κύρια υλικά που χρησιμοποιούνται για αυτό το είδος εφαρμογής προορίζονται να αντιστέκονται στη διάβρωση του θαλασσινού νερού: Χαλκός-νικέλιο για τους σωλήνες και μπρούτζος για τα καλύμματα θαλασσινού νερού. ο θάλαμος καύσης, έτσι ώστε η διαδικασία εξάτμισης να ψύχει τους κυλίνδρους για να αποφευχθεί το χτύπημα. Ωστόσο, τα μειονεκτήματα αυτής της μεθόδου ήταν η αυξημένη κατανάλωση καυσίμου και οι εκπομπές καυσαερίων.
